Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

Στιγμες




Ενα γέλιο παράξενο βγαίνει απο τα βάθη 
της καρδιάς άλλοτε λυπημένο, άλλοτε τρανταχτό
όμορφα στολισμένο, ταρακουνάει την καρδιά που είναι
έτοιμη να πετάξει, να μοιράσει αγάπη χωρίς
να θέλει αντάλαγμα, μονο να δώσει στιγμές ευτυχίας
στους αλλοτροιωμένους ανθρώπους, στους ανθρώπους 
που παλεύουν με την ζωή ποτίζοντας με τον ιδρώτα τους
την κουρασμένη καρδια τους, απο τα ψέμματα, 
την λήθη, που ειναι εγκλωβισμένη κάτω απο την
βιομηχανία της εποχής, που με τα γρανάζια της
λιώνει το μυαλό και το σώμα προσφέροντας 
ψεύτικες ελπίδες για ενα καλύτερο μέλλον.





Ένα πετράδι απολιθωμένης καρδιάς (1)

Ένα σκουπίδι στην άκρη του ματιού (3)
Σημάδι στον κορμό μιας καρυδιάς (2)
Δάκρυ στο σύννεφο ενός ουρανού (4)






Ο αέρας κάνει τα πατζούρια να τρίζουν,


ο φόβος της ανυπαρξίας,

η φωτιά σιγοκαίει,
έξω βρέχει.

Η βροχή ξεπλένει τις βρομιές 

της πόλης είναι σαν να την βαπτίζει
απο την αρχή, δίνοντάς της ένα
νέο όνομα, νέα υπόσταση, αύριο
θα ξεκινήσει μια νέα εμπειρία γι' αυτήν.

Θα βγουν οι άνθρωποι στο δρόμο

θα την λερώσουν με σκέψεις 
με ήχους με κύτταρα. Αναρωτιέμαι
αν αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν
τις ίδιες σκέψεις, τις ίδιες διαδρομές
αν αλλάξουν ξαφνικά!

Η πόλη δεν θα μεταμορφωθεί σε κάποια άλλη;






Καίγονται τα σωθικά του
το νερό της φωτιάς
δηλητήριο για την θολή ματιά του.

Βγαίνει στα σοκάκια να βρει ηρεμία

βάδισμα γρήγορο μα συνάμα ελκυστικό
για τις φιγούρες που τον παραμονεύουν
κάτω απο τον σκοτεινό ουρανό.

Μια γάτα κλαίει σε ενα σκουπιδοτενεκέ

σαν ακούει μια φωνή στρίψε γρήγορα
στο επόμενο στενό θνητέ!

Δρόμος χωρίς φώτα

     φανερώνεται μπροστά του
χτυπά γοργά η καρδιά του
     τον διασχίζει με αγωνία...

Η ματιά του πιάνει σκιστά

δύο να συνομιλούν στο βάθος
σταματά, δειλιάζει για μια στιγμή
και αναρωτιέται τι πάει λάθος.

Άτσαλα σαν ένα μικρό παιδί

που κάνει τα πρώτα του βήματα
          χάνεται...





Κόκκινο φεγγάρι!

Ματωμένος ουρανός!

Κλαίω για τις χαμένες στιγμές

            για τις στιγμές που δεν αγάπησα

Μικρά παιδιά που με περιγελούν.


Κόκκινα δάκρυα!


Κλαίω για τον χαμένο εγωισμό

             για τον εγωισμό που δεν με υπερασπίστηκε.

Μικρά παιδιά που με περιφρονούν.


Κίτρινα δάκρυα!


Κλαίω για την χαμένη αγάπη

             για την αγάπη που μου προσφέρθηκε

Μικρά παιδιά που μεγάλωσαν


                   Δάκρυα!